RASY OWIEC

Dzisiejsze owce, żyjące z ludźmi, pochodzą z gatunków owiec dzikich udomowionych przez człowieka po raz pierwszy około 11 tys. lat temu, a po raz drugi pomiędzy VIII a VI wiekiem p.n.e. Początkowo z owiec uzyskiwano jedynie skóry, mięso i mleko, obecnie cennym produktem jest również wełna. W Polsce bodźcem do rozpoczęcia hodowli owiec było zapotrzebowanie ludności na odzież, żywność oraz wartościowy dla rolnictwa nawóz. Niewiele źródeł opisuje początki owczarstwa w Polsce. Wiadomym jest, że W XIII i XIV wieku hodowano owce grubowełniste pospolite. Z upływem lat pojawiły się również cakle, karnówki, wrzosówki, krukówki . W zależności od terenów, na których utrzymywano owce były rasy pomorska, śląska, wielkopolska. Wielkość stad w XVII wieku sięgała rzędu 3000. Niektóre źródła wskazują, iż pogłowie owiec w XVIII wieku sięgało w Polsce niemalże 7 mln sztuk. Podobnie jak w innych krajach europejskim ważnym elementem było sprowadzenie rasy merynos pod koniec XVIII wieku. Największy rozwój owczarstwa cienkowełnistego nastąpił w XIX wieku w związku z popytem na wełnę w Europie. Jednak już na początku XX wieku podupadł na skutek konkurencyjnych cen wełny australijskiej i nowozelandzkiej. Skłoniło to wielu hodowców do likwidacji stad lub przejścia z chowu owiec wełnistych na mięsno-wełniste. Bardzo ważną rolę w hodowli owiec odegrali znakomici selekcjonerzy kierujący stadami i prowadzący prace hodowlane. Stworzyli oni naukowe podstawy rozwoju owczarstwa i wełnoznawstwa. W okresie I wojny światowej pogłowie owiec uległo wyniszczeniu tak, że na terenach, które weszły w skład Polski znajdowało się około 2 mln owiec. W kolejnych latach poczyniono jednak wiele starań w celu poprawy ilości stad w Polsce. Wysiłki ze strony struktur ówczesnego państwa doprowadziły do wyraźnego wzrostu pogłowia owiec do około 3, 5 mln sztuk w 1938 roku. Ten znakomity okres przerwała II wojna światowa, która przyczyniła się do znacznej redukcji stad owiec. W 1946 roku na terenach Polski było zaledwie 727 tys. sztuk tych zwierząt gospodarskich. Po raz kolejny podjęto próbę zwiększenia ilości stad hodowlanych. Najwyższy poziom pogłowie owiec osiągnęło w latach osiemdziesiątych i wynosiło prawie 5 mln sztuk. Jednakże u schyłku lat 80 i w latach 90 w owczarstwie pojawił się znaczny regres i spadek pogłowia. W tym okresie znacznie spadły ceny na wełnę co wpłynęło negatywnie na opłacalność produkcji owczarskiej. Obecnie na terenach Polski znajduje się ponad 200 tys. sztuk owiec w tym ponad 140 tys. sztuk maciorek jednorocznych i starszych (wg GUS). W Polsce obecnie prowadzone są prace hodowlane związane z poprawą cech mięsnych owiec.